Wat kan ik meenemen

  • Rocky

    Mijn ervaring met ons Birmese pleegkind en zijn gezin zijn misschien niet maatgevend, maar waar zij steeds heel blij mee zijn is: malariabescherming en andere verband & huisapotheek geneesmiddelen. Wij nemen altijd ieder een ‘schone naalden en infuus’ verbandtas mee (bij Beversport te verkrijgen en voorzien van een brief waardoor je geen invoerproblemen krijgt) en laten alles daar weer achter. Een echt goed manicure setje is een welkom cadeau'tje. Mijn pleegzoon die, als zovelen in Birma zeer practiserend Boeddhist is, was heel blij met de Boeddhistische boeken, die ik koop in Rangoon, zodat we de lokale handel spekken. Veel Birmezen zijn gek op lezen en willen hun Engels oefenen, voor later …..

    Verder zijn alle jonge vrouwen blij met de proefmonsters parfum en shampoo die mijn parfumzaak elk jaar voor mij bij elkaar sprokkelt; hilarische taferelen levert dat op, we hebben er altijd de grootste lol mee.

    Kleinere kinderen houden van kleurboeken met typisch Hollandse taferelen.

    Verder hoef je maar na te gaan waarmee jij blij bent uit een ander land waar je per definitie niet naartoe kunt; een voetbalshirtje van Ronaldino staat voor veel jongens van rond de 10 jr hoog genoteerd. Een theelepel met klompjes of een molen, gewoon uit een touristisch winkeltje in Ned. of bij het VVV is ook welkom.

    Er is gebrek aan alles, dus neem gebruiksvoorwerpen van goede kwaliteit, geen ‘neerzet dingen’. Afgezien van alles heeft men nauwelijks een binnenruimte waar zomaar iets neer wordt gezet. Wel heeft bijna iedereen een offerplekje met een Boeddha etc., dus een apart wierookhoudertje, of een heel kleine kaarsen standaard, dat wordt in het algemeen gewaardeerd.

    Verbeeld je verder maar eens, dat je bij wijze van spreken nog geen nagel hebt om je kont te krabben, dan is geld geven ook helemaal niet verkeerd, als je het maar met je hart en je hoofd samen doet. Niet zomaar in het wilde weg, het best haak je aan bij bestaande initiatieven, of een schooltje oid.

    Ga je tours van meerdere dagen maken met een chauffeur bedenk dan, dat die vaak rijdt voor een (Chinese) eigenaar en er zelf dus niet veel aan verdient. Je kunt zijn inkomen op een mooie manier verhogen door met hem te eten, of een paar keer de benzine te betalen. Ga hier steeds met verstand en respect mee om, dat is het belangrijkste.

    En verder: laat je meevoeren door de overweldigende cultuur en natuur van dit land, waar iedereen rijk zou kunnen zijn als er sprake was van een rechtvaardige verdeling. Ik houd mijn adem in en bid voor een vreedzaam veranderingsproces!!!!

    Michael schreef:

    >

    > "Mijn vraag is voor degenen die al eerder naar Myanmar zijn

    > geweest of we wat kunnen meenemen voor de birmezen?"

    >

    > Wat had je gedacht van spiegeltjes en kralen, dat schijnt

    > eeuwen goed gewerkt te hebben . . .

    >

    > Wat een onzin vraag. Wat een onzin ook om met een koffer vol

    > met “weldadigheid” daar aan te komen, strikt genomen is dat

    > beledigend!

    >

    > Ik woon in Azie en als ik iemand iets wil geven waar hij/zij

    > wat aan heeft dan pas ik dat aan op de persoonlijke behoeftes

    > die ik dan inmiddels ken.Dat is dus nooit standaard, zo van

    > van “dat vinden ze allemaal leuk hier”. Het zijn hier ook

    > allemaal individuen met persoonlijke wensen en voorkeuren,

    > ook al zijn ze vaak stukken armer dan wij.

    >

    > Ik heb de pest aan mensen die met hun armoede koketteren,

    > maar nog meer aan mensen die dat met hun vermeende rijkdom

    > doen!

    >

    > Ook dat Polaroid verhaal stoort me. We gaan toch geen aapjes

    > kijken hoop ik? Maak een fotootje van ze dan zijn ze blij en

    > gaan ze klappen . . . bah!

  • Rocky

    Ik reageer zelden op deze berichten, dus had het mijne niet op de juiste plaats geplaatst, vandaar hier nogmaals.

    Mijn ervaring met ons Birmese pleegkind en zijn gezin zijn misschien niet maatgevend, maar waar zij steeds heel blij mee zijn is: malariabescherming en andere verband & huisapotheek geneesmiddelen. Wij nemen altijd ieder een ‘schone naalden en infuus’ verbandtas mee (bij Beversport te verkrijgen en voorzien van een brief waardoor je geen invoerproblemen krijgt) en laten alles daar weer achter. Een echt goed manicure setje is een welkom cadeau'tje. Mijn pleegzoon die, als zovelen in Birma zeer practiserend Boeddhist is, was heel blij met de Boeddhistische boeken, die ik koop in Rangoon, zodat we de lokale handel spekken. Veel Birmezen zijn gek op lezen en willen hun Engels oefenen, voor later …..

    Verder zijn alle jonge vrouwen blij met de proefmonsters parfum en shampoo die mijn parfumzaak elk jaar voor mij bij elkaar sprokkelt; hilarische taferelen levert dat op, we hebben er altijd de grootste lol mee.

    Kleinere kinderen houden van kleurboeken met typisch Hollandse taferelen.

    Verder hoef je maar na te gaan waarmee jij blij bent uit een ander land waar je per definitie niet naartoe kunt; een voetbalshirtje van Ronaldino staat voor veel jongens van rond de 10 jr hoog genoteerd. Een theelepel met klompjes of een molen, gewoon uit een touristisch winkeltje in Ned. of bij het VVV is ook welkom.

    Er is gebrek aan alles, dus neem gebruiksvoorwerpen van goede kwaliteit, geen ‘neerzet dingen’. Afgezien van alles heeft men nauwelijks een binnenruimte waar zomaar iets neer wordt gezet. Wel heeft bijna iedereen een offerplekje met een Boeddha etc., dus een apart wierookhoudertje, of een heel kleine kaarsen standaard, dat wordt in het algemeen gewaardeerd.

    Verbeeld je verder maar eens, dat je bij wijze van spreken nog geen nagel hebt om je kont te krabben, dan is geld geven ook helemaal niet verkeerd, als je het maar met je hart en je hoofd samen doet. Niet zomaar in het wilde weg, het best haak je aan bij bestaande initiatieven, of een schooltje oid.

    Ga je tours van meerdere dagen maken met een chauffeur bedenk dan, dat die vaak rijdt voor een (Chinese) eigenaar en er zelf dus niet veel aan verdient. Je kunt zijn inkomen op een mooie manier verhogen door met hem te eten, of een paar keer de benzine te betalen. Ga hier steeds met verstand en respect mee om, dat is het belangrijkste.

    En verder: laat je meevoeren door de overweldigende cultuur en natuur van dit land, waar iedereen rijk zou kunnen zijn als er sprake was van een rechtvaardige verdeling. Ik houd mijn adem in en bid voor een vreedzaam veranderingsproces!!!!

  • Resa van Nuland

    Beste Michael,

    Ik zal gewoon wel aardig doen, aangezien ik jou niet ken, en totaal niet weet wat voor persoon jij bent. Maar wel mijn mening geven op een beschaafde manier.

    Je woont dus in Thailand, tof.

    Ik ben een ervaren Azie reiziger, ben al 4x naar China geweest, 2x naar cambodja, 3x naar india, naar Mongolie en japan.

    Mijn vraag is heel simpel, stoort het je, reageer er dan niet op en vloek voor mijn part binnensmonds.

    Jammer dat het eerste antwoord op mijn vraag meteen zo beledigend is.

    In alle aziatische landen waar ik ben geweest, is een polaroid camera foto simpel een gebaar van mijn dankbaarheid voor de gastvrijheid van de mensen die ik onderweg ontmoet. Bij mij is het geen teken van oohoo, aapjes kijken en ze laten klappen. Inderdaad, vaak is het een tof gebaar voor de persoon, zodat ze het aan hun kinderen of kleinkinderen kunnen laten zien. En vaak is dit ook meteen een geweldig aanknopingspunt, als de taalbarriere wat moeilijk is (niemand spreekt meteen vloeiend de taal waar hij/zij op vakantie is!)

    Mijn vraag was puur doelgericht of dat iemand inderdaad een weeshuis wist of een lokale school waar ik misschien spullen of dergelijke voor mee kan nemen.Het is niet om te pronken met mijn rijkdom, het is puur om te delen in mijn rijkdom. Ik ga niet voor niets naar dit soort landen. Ik geniet intens van de cultuur en de mensen die in het land dat ik bezoek wonen.Ik leer daar waar ik kan de taal en probeer me op zoveel mogelijk fronten aan te passen. Dus Michael, voordat je weer zo'n antwoord aan iemand geeft, Weet dan ook tegen wie je hebt, beetje zielig dat je zo uitvalt op een internet site.

    Maar goed, weet ik meteen welke antwoorden ik kan negeren!

    De rest van de mensen die geantwoord hebben: ReuzeBedankt voor jullie informatie!

    Groetjes Resa

    Michael schreef:

    >

    > "Mijn vraag is voor degenen die al eerder naar Myanmar zijn

    > geweest of we wat kunnen meenemen voor de birmezen?"

    >

    > Wat had je gedacht van spiegeltjes en kralen, dat schijnt

    > eeuwen goed gewerkt te hebben . . .

    >

    > Wat een onzin vraag. Wat een onzin ook om met een koffer vol

    > met “weldadigheid” daar aan te komen, strikt genomen is dat

    > beledigend!

    >

    > Ik woon in Azie en als ik iemand iets wil geven waar hij/zij

    > wat aan heeft dan pas ik dat aan op de persoonlijke behoeftes

    > die ik dan inmiddels ken.Dat is dus nooit standaard, zo van

    > van “dat vinden ze allemaal leuk hier”. Het zijn hier ook

    > allemaal individuen met persoonlijke wensen en voorkeuren,

    > ook al zijn ze vaak stukken armer dan wij.

    >

    > Ik heb de pest aan mensen die met hun armoede koketteren,

    > maar nog meer aan mensen die dat met hun vermeende rijkdom

    > doen!

    >

    > Ook dat Polaroid verhaal stoort me. We gaan toch geen aapjes

    > kijken hoop ik? Maak een fotootje van ze dan zijn ze blij en

    > gaan ze klappen . . . bah!

  • Resa van Nuland

    Beste Rocky,

    Bedankt dat je tijd hebt genomen om dit berichtje/antwoord voor mij te posten.

    Ik heb al veel reiservaring en daarom vind ik het belangrijk dat ik wat kan doen voor de lokale bevolking in het land dat ik bezoek. Wij komen per slot van rekening in hun land als hun gast. En alleen al de mogelijkheid dat wij dit kunnen betalen (en de bevolking daar nooit voldoende geld voor zal hebben) zet ons allen meteen met twee voeten op de grond. Daarom is mijn passie zo groot bij het maken van dit soort reizen.

    Toen ik in China was heb ik ook een chinees gezin geadopteerd, en nee, niet om te pronken thuis van kijk is hoe goed ik bezig ben. Dit gezin heeft mij 6 dagen lang meegenomen in hun dagelijkse leven en zoals ik al zei, dit zet je met beide benen op de grond. En wil ik graag mijn steentje bijdragen waar dit kan (sorry, maar ik ben nog steeds een beetje perplex van het antwoord van Michael, daarom reageer ik waarschijnlijk zo)

    Nogmaals bedankt voor je ERG nuttige tips!

    Rocky schreef:

    >

    > Ik reageer zelden op deze berichten, dus had het mijne niet

    > op de juiste plaats geplaatst, vandaar hier nogmaals.

    >

    >

    >

    > Mijn ervaring met ons Birmese pleegkind en zijn gezin zijn

    > misschien niet maatgevend, maar waar zij steeds heel blij mee

    > zijn is: malariabescherming en andere verband & huisapotheek

    > geneesmiddelen. Wij nemen altijd ieder een 'schone naalden en

    > infuus' verbandtas mee (bij Beversport te verkrijgen en

    > voorzien van een brief waardoor je geen invoerproblemen

    > krijgt) en laten alles daar weer achter. Een echt goed

    > manicure setje is een welkom cadeau'tje. Mijn pleegzoon die,

    > als zovelen in Birma zeer practiserend Boeddhist is, was heel

    > blij met de Boeddhistische boeken, die ik koop in Rangoon,

    > zodat we de lokale handel spekken. Veel Birmezen zijn gek op

    > lezen en willen hun Engels oefenen, voor later …..

    > Verder zijn alle jonge vrouwen blij met de proefmonsters

    > parfum en shampoo die mijn parfumzaak elk jaar voor mij bij

    > elkaar sprokkelt; hilarische taferelen levert dat op, we

    > hebben er altijd de grootste lol mee.

    > Kleinere kinderen houden van kleurboeken met typisch

    > Hollandse taferelen.

    > Verder hoef je maar na te gaan waarmee jij blij bent uit een

    > ander land waar je per definitie niet naartoe kunt; een

    > voetbalshirtje van Ronaldino staat voor veel jongens van rond

    > de 10 jr hoog genoteerd. Een theelepel met klompjes of een

    > molen, gewoon uit een touristisch winkeltje in Ned. of bij

    > het VVV is ook welkom.

    > Er is gebrek aan alles, dus neem gebruiksvoorwerpen van goede

    > kwaliteit, geen ‘neerzet dingen’. Afgezien van alles heeft

    > men nauwelijks een binnenruimte waar zomaar iets neer wordt

    > gezet. Wel heeft bijna iedereen een offerplekje met een

    > Boeddha etc., dus een apart wierookhoudertje, of een heel

    > kleine kaarsen standaard, dat wordt in het algemeen

    > gewaardeerd.

    > Verbeeld je verder maar eens, dat je bij wijze van spreken

    > nog geen nagel hebt om je kont te krabben, dan is geld geven

    > ook helemaal niet verkeerd, als je het maar met je hart en je

    > hoofd samen doet. Niet zomaar in het wilde weg, het best haak

    > je aan bij bestaande initiatieven, of een schooltje oid.

    > Ga je tours van meerdere dagen maken met een chauffeur bedenk

    > dan, dat die vaak rijdt voor een (Chinese) eigenaar en er

    > zelf dus niet veel aan verdient. Je kunt zijn inkomen op een

    > mooie manier verhogen door met hem te eten, of een paar keer

    > de benzine te betalen. Ga hier steeds met verstand en respect

    > mee om, dat is het belangrijkste.

    >

    > En verder: laat je meevoeren door de overweldigende cultuur

    > en natuur van dit land, waar iedereen rijk zou kunnen zijn

    > als er sprake was van een rechtvaardige verdeling. Ik houd

    > mijn adem in en bid voor een vreedzaam veranderingsproces!!!!

  • Resa van Nuland

    Nogmaals, leuk dat je in Azie woont en mensen hier op deze site helpt met vraag en antwoord, maar er zijn ook mensen op de wereld Michael, die het goed voor hebben. En inderdaad door schade en schande leert de mens. Hopelijk heb jij geleerd om niet over iemand te oordelen die je niet kent.

    Michael schreef:

    >

    > Ik weet beslist lang niet alles over Azie, maar ik heb zo

    > langzamerhand wel begrepen dat men hier totaal anders denkt

    > en doet als wij denken dat normaal is! Tja, als je hier lang

    > woont wordt je door schade en schande en veel vragen en goed

    > om je heen kjken wel wijzer! Maar als je denkt dat je het

    > beter weet, mijn zegen heb je hoor.

  • Michael

    Ik begrijp best dat de meeste mensen in wezen goede bedoelingen hebben. Dat neemt niet weg dat die goede intenties niet zelden verkeerd uitpakken. Onwetendheid is meestal de oorzaak.

    Jaren geleden wilde ik ook van alles en nog wat meenemen naar Birma, waarvan ik ergens gelezen had dat er “behoefte” aan was. Gelukkig heeft mijn “boy” me toen discreet teruggefloten. Ten eerste was het meeste er best wel en ten tweede was het toch wat “minder” om de mensen zo expliciet op hun armoede te wijzen, was de boodschap.

    In de reactie van Rocky herken ik nog wel de meeste dingen die ik, gebaseerd op mijn ervaringen, kan onderschrijven. Kort gezegd maak je de mensen blij met luxe zaken. Luxe wat in dit verband dan betekent: dingen die men daar niet kan kopen, of vanwege de prijs of omdat het er niet is, maar wel graag ook eens zou willen. De genoemde toiletartikelen – niet gewoon een stukje zeep dus – zijn daar een goed voorbeeld van. Voetbal gerelateerde dingen doen het bij de jongens altijd goed, ook in die landen!

    Ooit nam ik voor wat mensen vanuit Thailand mooie geschenkdozen mee met daarin een luxe handdoek, zo eentje met een zijden applicatie er opgeborduurd. Zoiets zouden ze zelf nooit kopen, maar ze (twee jonge vrouwen) waren er dol blij mee. Echt iets om mee te pronken! Voor de kinderen in dat dorp, wat poppen voor de meisjes en genoemde voetbalspulletjes voor de jongens plus een treinset op batterijen – denk daaraan in de binnenlanden is vaak geen elektriciteit. Een hele schare mannen (vaders dus) en jongens stortte zich er op.

    De idee die ik later ooit had om wat eten mee te nemen, een paar kippen of zo - dat leek me wel een leuke geste, want bij elk bezoek wordt er speciaal voor mij een kip geslacht - werd afgekeurd. Dat was te veel wijzen op de armoede en bijna een affront. Maar wat pakken luxe koekjes en snoep dat mag dan weer wel.

    Omgekeerd neem ik van daar zaken mee als Tanaka, studieboeken (Birmees-Engels-Birmees), literatuur op het gebed van het Boeddhisme en bijgeloof (ja dat leeft ook heel sterk), Boeddhistische zaken (gebedssnoeren o.a.) etc. Maar ook longyi’s! Dat wordt dan hier uitgedeeld niet in een keer als een soort bedeling, maar zo nu en dan krijgt iemand wat als de gelegenhed zich voordoet.

    Ooit had ik met wat Nederlandse vrienden geld ingezameld met als doel dit aan een kleine dorpsschool te geven. Totaal was het ca. 500.000 kyats. Nadat het geld al in Birma aangekomen was – via speciale kanalen hier – kwam er een verontrustend telefoontje. De leraren die het in ontvangst zouden nemen hadden te verstaan gekregen dat ze het aan een hogere leiding moesten afstaan. Die zou het vooreerst “bewaren”. Dat betekent in de praktijk dat het weg is. In plaats daarvan hebben we het toen maar aan de abt van de tempel gegeven die er een fraaie luifel over de toegangstrap mee gefinancieerd heeft. Zeer tegen mijn zin zit daar nu een bord op met een verwijzing aan die schenking. Daar kon ik niet onderuit komen werd me te verstaan gegeven!

    Een paar jaar geleden waren er grote overstromingen in Chiang Mai. Veel zaken hadden toen waterschade opgelopen en hielden uitverkoop. Dat waren vooral stoffenzaken. Mijn “boy” zijn jongste zuster heeft in Birma een klein naaiatelier in hun dorp, waar ze voor de rijkere dames in de omgeving kleding maakt. Meestal nemen die de stoffen mee, maar soms heeft ze een kleine collectie waar ze uit kunnen kiezen. De naaimachine - trap dus - heeft mijn “boy” ooit voor haar gekocht en tevens heeft hij de lessen betaald, zodat ze kunst kon gaan leren.

    We hebben toen hier voor ca. 5.000 baht honderden meters stof gekocht met nauwelijks enige waterschade, vooral dure chique stoffen en veel kant. Dat alles keurig in een enorme doos gepakt en mee in het vliegtuig naar Mandalay. Om een lang verhaal kort te maken. De uiteindelijke “opbrengst” was zo groot dat ze nu een nieuw huis (onderbouw steen bovenbouw hout) heeft kunnen laten bouwen in het dorp, waar ze samen met haar schoonzuster en hun 3 kinderen woont. De beide mannen werken in Malaysia.

    Zo gericht geven kan natuurlijk alleen als je er zulke kontakten hebt. Maar het is wel constructief mensen zo te helpen! Geld verdwijnt vaak als sneeuw voor de zon! Dat ze met die stoffen zo goed geboerd hebben is vooral omdat het luxe stoffen waren! Materiaal dat je daar maar zelden ziet!

    Denk er aan als je iets geeft - ook iets kleins - dat mensen ook daar graag iets speciaals willen, iets waar ze anders niet aan toe komen, wat anders onbereikbaar is of niet direkt noodzakelijk is. Dus echte presentjes, iets leuks! Het aankomen zetten met echte nuttige dingen is toch een beetje afknapperig. Wie herinnert zich niet die ouders de hun kinderen op verjaardagen e.d. een nieuw overhemd geven, een nieuwe broek, sokken, etc. terwijl het kind zelf liever iets leuks had gewild om mee te kunnen pronken!

  • Resa van Nuland

    Hartelijk dank voor deze informatie, hier ben ik mee geholpen!

  • plony

    Hallo Resa

    Er is zijn bij het Ingle meer 2 weeshuizen 1 voor jongens en 1 voor meisjes.

    Ze zijn erg blij met engelse schoolboeken enz.

    Ik ga 3 november als het nog kan naar Myanmar en gaan een week naar het meisjes kinder tehuis.

    Ook is er bij Mandelay een bejaardenhuis die je ook kan bezoeken.

    Als je kijkt bij het Inglemeer op de site zie je wat ik bedoel met het kindertehuis

    Groetjes Plony

  • Resa van Nuland

    Heb je voor mij een link daarvan, kan het zo 1-2-3 niet vinden!

    Dank je wel! Ik heb nog steeds wat engelstalige schoolboeken liggen, dus dat komt perfect uit!

    plony schreef:

    >

    > Hallo Resa

    > Er is zijn bij het Ingle meer 2 weeshuizen 1 voor jongens en

    > 1 voor meisjes.

    > Ze zijn erg blij met engelse schoolboeken enz.

    > Ik ga 3 november als het nog kan naar Myanmar en gaan een

    > week naar het meisjes kinder tehuis.

    > Ook is er bij Mandelay een bejaardenhuis die je ook kan

    > bezoeken.

    > Als je kijkt bij het Inglemeer op de site zie je wat ik

    > bedoel met het kindertehuis

    > Groetjes Plony

  • Rocky

    Dank voor je aanvullingen Michael. Wat mij betreft is de combinatie van nuttig met luxe en kwaliteit de kern. Zo'n manicure garnituurtje van Solingen is ook in Nederland zeer prijzig, maar het is pure kwaliteit, roest niet en zit in een mooi etui.