ik bedoel inderdaad Karen die ons waarschuwt voor een “groot gevaar” in Birma!
Sorry voor de persoonsverwisseling !
anna
karin schreef:
>
> Hallo ik wil niet lullig zijn maar ik ben Karin (dus met een
> i) en ik deel de mening van Karen niet. Ik ben wel in Birma
> geweest en heb al eens eerder een discussie met michelle
> gehad en ik denk dat iedereen mij en karen door elkaar haalt.
> Niet doen, hoor. Goed blijven lezen :-)
“Gevaar voor een aanslag op je eigen principes!!!” staat er in het topic van Karen.
Karen heeft toch nergens gezegd dat het gevaarlijk is in Burma voor een toerist.
Misschien wat beter lezen.
Voorts blijf ik van mening dat je op basis van het toeristische rondje Yangon,Inle Lake,Mandelay,Bagan geen eerlijk beeld krijgt van de situatie in Burma.
Je hoeft niet in Burma te zijn geweest om je een mening te vormen.
Ik ben zowel in Burma geweest als in de kampen en heb gewerkt in een kliniek.
De verschrikkingen hoorde ik pas in de kampen.
De slachtoffers zag ik pas in de kliniek.
Burma bezoeken was vooral een mooie indrukwekkende vakantie.
Karen heeft fantastisch werk verricht en daarmee een hoop “bagage” meegekregen welke waarschijnlijk haar mening heeft gevormd.
Groeten,
Marc
Dat de grootste misdaden worden begaan in gebieden waar wij als toerist niet kunnen komen.
Heb jij de ondervoede kinderen gezien?
De jongens die op een mijn hadden gestaan?
Baby's die doodgingen aan de malaria omdat er geen medische zorg is?
Enz,enz,enz…
De mensen die je spreekt in Burma zelf zijn zeer terughoudend tegenover toeristen wat betreft politiek.
Wij krijgen het Burma te zien zoals de leiders willen dat we het zien.
Als een fijn vakantieland.
Groeten,
Marc
Er is niemand hier die ontkent dat er fundamenteel iets mis is in Birma. Wat je opnoemt heb ik allemaal gezien zelfs in Yangon.Weliswaar geen verse oorlogswonden maar wel jonge mensen met geamputeerde ledematen. Ook in Mandalay ontkom je niet aan gevolgen van armoe, ik ben daar toch heel wat bedelende vrouwen met ondervoede kinderen tegengekomen.Ook bij de tempels daar zie je alleenstaande ondervoede kinderen om eten bedelen bij de monniken.Onderweg zag ik ook overal werkzaamheden aan de weg waar je je twijfels aan kunt hebben, daarnaast enorme hoeveelheden teak die richting China gingen.Het verbaast me dan ook dat je beweert dat je dat in het door jou genoemde rondje niet te zien krijgt.Maar als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat ik dit ook in Cambodja en Laos ben tegengekomen. Er zijn echt wel meer gebieden te bezoeken in Birma, wat dat betreft opent het land zich gaandeweg steeds meer. De meeste toeristen komen slechts een keer en het door jou genoemde rondje is voor hen voldoende.Dat een toerist niet naar oorlogsgebied kan/wil lijkt me logisch. Op dit moment wil ik ook niet naar Narattiwat of Yala in Thailand. Dat mensen terughoudend zijn om over politiek te praten, lijkt me gezien de situatie in Myanmar meer dan logisch.Ik denk dat dat ook een van de eerste dingen moet zijn die je je moet realiseren voor je het land bezoekt.
Misschien een goed idee om een het artikel van Juurd Eijsvoogel in de NRC van 13 okt. 2007 te lezen. Daarin wordt de bekende Birmese historicus Thant Myint - U aangehaald, die o.a. zegt: “De Birmese junta is ongevoelig voor sancties. Streven naar een opener Birmese economie is voor haar veel gevaarlijker ” .
Alle ellende in de vluchtelingenkampen zoals jij die beschrijft is vreselijk en daar moet nog veel meer geholpen worden. Maar dat neemt niet weg dat er nog veel meer mensen in Birma zelf in mensonterende omstandigheden leven, en die zijn er bepaald niet bij gebaat als iedereen , ook de “gewone toerist”, daar wegblijft! Integendeel, hoe meer mensen er naar toe gaan, deste meer bekend wordt over de wantoestanden in het land, des te meer voelen de Birmezen zich gesteund om iets aan die wantoestanden te doen ! Hun grote angst is juist dat zij door het het buitenland totaal vergeten, in de steek gelaten worden. Dat is nl wat er door een boycot (ook van toeristen) gebeurt!
Affijn, we zullen het er waarschijnlijk nooit allemaal over eens worden! Ik laat me er in ieder geval niet van weerhouden om wel naar Birma te gaan en mijn oren en ogen open te houden ! Karen's waarschuwing beschouw ik als een grove onderschatting van het oordeelsvermogen van de “gewone toerist”.
groeten, anna
marc schreef:
>
> Dat de grootste misdaden worden begaan in gebieden waar wij
> als toerist niet kunnen komen.
> Heb jij de ondervoede kinderen gezien?
> De jongens die op een mijn hadden gestaan?
> Baby's die doodgingen aan de malaria omdat er geen medische
> zorg is?
> Enz,enz,enz…
> De mensen die je spreekt in Burma zelf zijn zeer terughoudend
> tegenover toeristen wat betreft politiek.
> Wij krijgen het Burma te zien zoals de leiders willen dat we
> het zien.
> Als een fijn vakantieland.
> Groeten,
> Marc
Helemaal mee eens Anna, een boycot drijft de machthebbers alleen maar naar andere landen die ook erg geïsoleerd staan. Niet voor niets worden de banden met N-Korea aangehaald. Mochten de generaals nog eens nucleaire ambities krijgen, kunnen ze daar ook terecht. Met de buren(China en India) die al kernwapens hebben en het bewijs dat N-Korea met deze wapens economische steun kan afdwingen,denk ik dat de generaals ooit wel zulke plannen gaan krijgen, mocht het water ze aan de lippen gaan staan.
Heel verfrissend hier nu eens wat realistische geluiden te horen. Inderdaad, het regiem heeft weinig of niets aan toerisme, de bevolking des te meer.
Marc zou eens moeten ophouden met zijn denigrerende “rondje Yangon, Mandalay, Inle, Bagan” etc. Wat is daar mis mee, dat is vaak de eerste kennismaking met het land. Ook in (en om) dat “rondje” zie je heel wat meer dan alleen de culturele erfenis als je je ogen de kost geeft. Je kunt gemakkelijk van de hoofdwegen afwijken en wat meer het binnenland ingaan. Dan pas zie je hoe mensen daar echt leven van dag tot dag. Maar ook in de grotere steden zie je dat echte leven wel degelijk. Het verbaast me altijd weer dat ze niettegenstaande de bittere armoe zo'n opgewekt karakter hebben en altijd vrolijk zijn. Klagen zit ze niet in het bloed.
Als de gezondheid meewerkt - die nu dus aardig tegenwerkt - hoop ik in december 2009 weer een wat langere reis door Birma te kunnen maken. Waar precies ik dan heen ga zien we dan wel weer. Gelukkig kreeg ik nog toestemming van mijn behandelend arts in december 2009-januari 2009 te mogen gaan. Ik had het voor geen goud willen missen.
Als bepaalde zaken wat beter geregeld waren in Birma (Internet en medische zorg vooral) dan zou ik niet lang aarzelen daar heen te verhuizen. Wie weer komt het er ooit nog wel eens van.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's