Het is jammer dat de discussie slechts door 2 personen gevoerd wordt. Daardoor ontstaat een padstelling. Wat meer diversitiet in de meningen zou mij zeer welkom zijn geweest.
Vanochtend las ik dat er toch iemand anders gereageerd had. Taco schreef:
“Ik heb met veel belangstelling de hele discussie gevolgd en ben tot de conclusie gekomen dat ik Michael tot ‘winnaar’ moet uitroepen. Marc hanteert overduidelijk een orthodoxe opvatting en blijft daar tot Sint Juttemis aan vasthouden. Met pragmatisme, dialoog, standpunten van een ander goed doorgronden en ‘een ander Birmees geluid’ aanhoren, is niet zoveel mis. De verliezer blijft de overgrote meerderheid van de bevolking in Birma, maar dat wil nog niet zeggen dat je er niet naar toe moet gaan . . . op een zo verantwoord mogelijke manier!”
“Winnaar of verliezer” vind ik in een dergelijke discussie geen factoren van belang, in tegendeel! Immers het gaat over mensen, i.c. de Birmezen, dus die zouden voor beide partijen de beoogde winnaar moeten zijn. De opvattingen en vooral de denkwijze van die Marc zijn inderdaad star en orthodox. Hij is volstrekt onbuigzaam en dat werkt in Azië niet! Confrontatie werkt nog minder!
Marc stelt dan in zijn antwoord: “Mike onderkent het probleem en dat is wat mij enorm stoort”.
Mike onderkent niets! Dat had ik ook nooit als zodanig geuit. Ik heb niets gebagatelliseerd of afgedaan als loze praat wat betreft de aangehaalde problemen. Alles wat Marc aan misstanden noemt ken ik ook uit diverse publicaties. Ik oriënteer mij heel erg breed en werk die info bijna dagelijks bij!
Alleen ergens tegen aan schoppen en van alles en nog wat scherp veroordelen vanuit Nederland of welk ander (Westers) land dan ook is volstrekt zinloos en werkt averechts. Westerse normen en waarden en maatstaven projecteren op de Birmese situatie van nu is kolder. Dat levert altijd een in onze ogen negatief resultaat op. Als je dat doet met Thailand, Laos of Cambodja krijg je ook hetzelfde negatieve resultaat. Ik heb in deze discussie eerder genoeg parallellen met bijv. situaties in buurland Thailand als voorbeeld genoemd. Daar gaat Marc niet op in. Je mag de dingen in zijn optiek dus niet in een breder ZO-Aziatisch verband zien, maar je moet er slechts één land uitlichten, Birma dus, om het juiste beoogde effect te bereiken. Om aan te halen dat het in de landen er omheen volgens onze maatstaven ook niet je dat is, past niet in zijn discussie methode. Dan gaat het effect van zijn betoog verloren.
Gisteren had ik het met de Birmese jongen die inwonend is over euthanasie. Na hem uitgelegd te hebben wat dat in Europa inhoudt zei hij: “I do not understand that people cannot accept life”. Je moet in zijn visie het leven dus nemen zoals het komt en niet zelf ingrijpen, zeker niet op die manier. Ik heb trouwens veel meer mensen hier zo horen reageren. Anderzijds hechten ze ook maar betrekkelijk aan het leven, immers hierna komt weer een nieuw en hopelijk beter leven. Voor mij heel moeilijk om te begrijpen, maar ik doe er wel een poging toe. Respecteren doe ik het zeker!
Die manier van denken verklaart wellicht het feit dat de onderdrukking in Birma, waar men het in het Westen altijd zo graag over heeft, in het land zelf toch anders ervaren wordt! Men neemt het leven zoals het is en probeert er van te maken wat er van te maken is, anders is het pech gehad, in een volgend leven gaat het vast wel beter. Als je die gedachtengang tot de jouwe maakt of althans probeert te begrijpen denk ik dat je gerichter wat voor mensen kunt doen!
Tegen Marc zou ik willen zeggen. Kop op jongen, “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald!”
Michael
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
