myanmar.startpagina.nl

Knuffels,ballonnen,balpennen etc.

  • Anonymous avatar

    JE

    Iedere keer verbaast het me weer dat wanneer er sprake is van toerisme naar “armere ” streken er allerlei kleine cadeautjes door westerse toeristen voor de kinderen ter plekke moet worden meegenomen. Indien we naar b.v. Frankrijk gaan is die neiging een stuk minder. Het effect is dat kinderen in Birma al gauw in iedere blanke een potentiële gulle gever zien, die zo lang mogelijk hinderlijk gevolgd moet worden,totdat de ballonnen verschijnen. Ook geld wordt regelmatig aan de kleintjes gegeven die zich zo mooi met Tanaka hebben opgemaakt en het zo leuk op de foto doen. Ouders laten kinderen dus niet meer naar school gaan, maar sturen ze op weg om te bedelen zodat het gezinsinkomen wordt aangevuld. Als hier in Nederland elke dag een bus Japanners bij een basisschool cadeautjes loopt uit te delen,denk ik dat we er al snel een probleem mee hebben. Ik denk dat het voor Birmese ouders niet veel anders is. Indien je echt iets voor kinderen en hun omgeving wilt doen denk ik dat je beter je geld aan een of andere hulporganisatie kan spenderen.

  • Anonymous avatar

    Michael

    Zucht, zucht! Dat je met verstand moet geven als je wat wilt geven daar ben ik het mee eens, maar of dat geld beter (deels) kan verdwijnen in de zakken van die hulporganisaties is me een brug te ver! Zo als jij het schilder JE gaat het echt niet altijd. Ik ben net terug uit Birma en we hebben ook deze keer een bezoek gebracht aan het dorp in midden Birma waar mijn boy vandaan komt. Dat wat we meegenomen hadden voor de ouderen zowel als voor de kinderen is daar heel leuk verdeeld. Een dolgezellige boel! De kinderen werden er niet voor van school gehaald, pas toen de school uit was werd het voor hen ook feest en echt niet eerder!

    Misschien beschrijf je meer het stadsgebeuren, maar in de dorpen gaat het echt niet zo. Nu denk ik niet dat veel hier in die echte dorpen komen, ver van enige toeristische trekpleister! Dat wat we geven wordt vooraf wel enigszins afgestemd met de de ouders. Niks geen dingen die wij - ik dus eigenlijk, mijn boy weet wel beter - leuk vinden om te geven, maar eigenlijk alleen dingen die daar gewaardeerd worden!

  • Anonymous avatar

    JE

    Dat je een attentie meeneemt voor mensen die je kent vind ik normaal.Als je daarbij ook nog rekening houdt met de behoeften ter plekke,helemaal mooi. Laat het dorpshoofd maar inventariseren en uitdelen. Maar kijk eens rond in Bagan hoe het er nu aan toe gaat en 15 jaar geleden.Kinderen lopen nu money,money roepend achter je aan, 15 jaar geleden was dat ondenkbaar. Ik blijf het vreemd vinden om hier allerlei goedkope rommel aan te schaffen om daar aan kinderen uit te delen die je voor het eerst ontmoet.Als een dorp maar vaak genoeg toeristen ziet is het snel veranderd. Hoe zouden die goed bedoelende gevers er tegenover staan als hun (klein)kind hetzelfde overkomt?Nemen ze als ze naar Frankrijk gaan ook een bellenblaas of knikkers mee voor de kinderen in de achterstandswijken in Parijs ?Ook voor hulporganisaties geldt dat je ze met verstand moet uitzoeken ,niet overal verdwijnt het geld aan terreinwagens en bonussen.Hier op dit forum kom je af en toe ook leuke particuliere initiatieven tegen.

  • Anonymous avatar

    jacobus41

    Met verbazing lees ik altijd dergelijke commentaren. Ik reis reeds 20 jaar frequent door Azie. Balpennen en ander schrijfmateriaal geven wij af aan scholen, die zeker in Myanmar hier erg blij mee zijn. Als aan het blij maken van kinderen met ballonnen de consequentie verbonden wordt, dat dan iedere blanke achtervolgd wordt, dan zit er toch een kronkel in je denken. Wij hebben zeker in het begin geld gespendeerd aan hulporganisaties en vervolgens met eigen ogen kunnen zien dat hiervan een groot deel niet op de bestemde plek terecht komt. Daarom steunen wij slechts rechtstreeks lokale projecten in die landen. Wat een overtrokken reactie.

    mvg

    Jac

  • Anonymous avatar

    JE

    Ook ik reis al lang door Azië, vanaf 1980 om precies te zijn. Gedurende die tijd is er een toename van bon-bon,ballpoint, balloon,present en money vragende kinderen te bespeuren. Vooral Franse toeristen in Laos en Cambodja geven graag snoep aan kinderen die inderdaad erg gelukkig bij ontvangst ervan kijken. Dat de kinderen zelfs geen tandenborstel bezitten komt bij de gever niet in gedachten en eventuele gebitsproblemen na de zoveelste bus toeristen in Siem Reap is niet door dat ene snoepje veroorzaakt dat zij gegeven hebben.Dat kinderen blanken in Siem Reap als Sinterklaas zien blijkt wel uit de vasthoudendheid waarmee ze je achtervolgen.

    Er hoeft bij de Borubudur maar per 3 bussen 1 toerist te zitten die balpennen uitdeelt of het is een reden voor de gehele dorpsjeugd om elke bus af te wachten en met iedere toerist mee te lopen.

    Ook dat schattige met blaadjes beschilderde gezichtje van dat meisje in Bagan is voor de centjes beschilderd.Je merkt het als je je foto wilt nemen.

    Je voelt je blijkbaar aangesproken, maar geeft geen antwoord op de vraag waarom een westerse toerist zo nodig Sinterklaas moet spelen in Birma en niet in achterstandswijken binnen Europa. Ik blijf erbij dat iedere gever het voor een volgende bezoeker moeilijker maakt om niet als potentiële Sint gezien te worden.

  • Anonymous avatar

    Michael

    Ik ben het eens met jacobus41 dat de reactie van JE wat overtrokken is. Hij noemt de schooiende kinderen in Yangon en Bagan, in U-Bein is het hetzelfde laken en pak en idem dito in Inle en Mandalay en ga zo maar door. Ik ken het al jaren en dat is niet iets van de laatste 10 jaar. Het is kenmerkend voor elke toeristische plek waarook in Azie!

    Kijk hier wel mee uit er zitten ook echt hele schrijnende gevallen tussen zoals ik deze reis in U-Bein meemaakte. De tranen stonden me zowat in de ogen toen ik in die hongerige oogjes keek van dat knulletje van amper 6-7 en zijn nog jongere zusje. Dolgelukkig waren ze met de etenresten die we overhadden. Ik had Fried Rice besteld en dat was me echt veel te veel. De eigenaresse van het restaurant kwam nog snel een plastic tasje brengen zodat ze alles mee konden nemen. Ook zij had duidelijk met deze kinderen te doen!

    Dit jaar had ik o.m. een aantal pakken kleurpotloden bij me. De kinderen daar zijn er dolgelukkig mee zeker samen met leuke kleurboekjes die ik hier in Thailand lokaal koop. Geen idee van mij, maar wel een schot in de roos! Verder hadden we leuke kinderschoentjes en -sandelen gekocht bij Findig (een leerwinkel in Thailand) en diverse kinderkleding bij Tesco. Niets echt duur of exclusief, maar voor daar wel heel bijzonder, praktisch en hogelijk gewaardeerd. De keuze laat ik over aan mijn boy die de smaak daar beter kent dan ik. De moeders vochten er bijna om wie wat meekreeg. Wel leuk allemaal hoor, niet echt hard tegen hard. De zus van mij boy die daar nog woont regelt de distributie en zorgt er voor dat de spullen gelijkelijk danwel zo eerlijk mogelijk verdeeld worden.

    Ik pieker er niet over ook maar iets te geven aan de een of andere zogenaamde hulporganisatie. Dat is bijna altijd voor een heel groot deel weggegooid geld! Soms kopen we wat bijzonders waar een grotere groep mensen wat aan heeft (vorig jaar een generator) of helpen met geld voor de bouw van wat verbeteringen aan de dorpstempel zoals het jaar er voor. Etc., etc. maar altijd iets dat ze erg van pas komt. Nee, in dit dorp lopen de kinderen niet achter me aan te bedelen. Wel lopen ze met me mee om mij hun dorp te laten zien. Een dorp dat in een heel jaar behalve mij geen enkele blanke te zien krijgt, zo non-toeristisch is het! Een oude dame - onlangs daar op 98 jarige leeftijd overleden - vertelde mijn boy dat ik 8 jaar geleden de eerste blanke was die het dorp betreden had en ze woonde er haar hele leven.

    Ik vrees dat JE de boel over 1 kam scheert en een beetje doordraaft. Zoals hij beschrijft bestaat zeker, maar anders kan ook! Ik ben niet voor die vervloekte spiegetjs en kralen mentaliteit maar wel voor het geven van dingen die men graag heeft. Je bent gast en een gast neemt toch altijd iets mee voor zijn gastheren en -vrouwen en dat hoeft toch ook niet altijd per se nuttig te zijn! Tja en dan dat bedelen! Wij kennen het in Europe niet of nauwelijks maar veel mensen daar is het de enige optie. Er zullen fakers tussen zitten, maar ook mensen die echt een beetje steun hard nodig hebben!

  • Anonymous avatar

    piet

    hoi jacobus trek je van deze mensen niks aan hoogswaarschijnlijk komt JE alleen maar op touristische plaatsen ? zoals bagan en siem reap

    misschien dat hij daarom denkt dat het overal zo gaat ?

    voorheen ging ik vaak naar india nam altijd pennen,potloden en schriften mee en gaf dit aan scholen in patna ( bihar )

    wat michael schrijft is waar… zelf heb ik een burmese vriendin die woont in yangon we komen op plaatsen waar geen touristen komen

    wij geven op een verantwoordelijke manier pennen, en schriften aan de scholen en geloof me het word echt gewaardeerd.

  • Anonymous avatar

    JE

    Nee hoor, ik heb meer van Birma gezien dan menigeen die dit forum bezoekt, je kunt meekijken op http://www.burmapictures.nl Ook staan daar wat particuliere initiatieven genoemd waar het geld wel goed terecht komt.Andere plekken in Azië ook wel bezocht en zeker niet alles toeristisch. Ik begrijp alleen de drang niet om snoep, knuffels, ballonnen potloden en dergelijke mee te nemen. In overleg met locale mensen basismedicatie , verbandmiddelen zaaigoed, lesmateriaal,gereedschap geld voor bouwmateriaal en dergelijke begrijp ik wel.Kun je ook terugvinden op mijn site kijk maar bij RDS. Ik geloof dat knuffels en balonnen en snoep niet echt iets meer bijdragen dan een kort moment van vreugde voor het kind en in het geval van snoep tot problematiek op de langere termijn.Ook denk ik dat het geven van dergelijke cadeautjes een negatief effect heeft op de beleving van het land door toeristen in de toekomst.

  • Anonymous avatar

    JE

    Ik denk dat je me niet al te goed leest. Ik heb het over hulporganisaties die je met verstand kiest. Als ze geld verspillen is dat niet een organisatie die als verstandige keus aangemerkt kan worden. Iedereen die reageert geeft plotseling schriften, pennen kleding en andere nuttige zaken.Snoep en knuffels en geld hoor ik niemand over.Toch wordt dat wel degelijk in grote mate gegeven. Het woord bonbon is toch aardig ingebed in de woordenschat van de meeste ZO-Aziatische kinderen. Ook schrijf je dat kinderen niet van school gehaald worden voor de cadeautjes maar deze pas na schooltijd kregen. Dit bedoel ik totaal niet. Ik heb het over het meisje dat niet naar school mag, maar van de ouders het met tanaka kunstig beschilderde gezichtje door zoveel mogelijk toeristen voor geld gedurende de dag moet laten fotograferen. Deze vorm is nog betrekkelijk onschuldig vergeleken bij het opzettelijk verminken zoals in India gebeurt om meer geld met bedelen binnen te halen. Ik ben echter bang dat met de toename van toerisme in Birma deze vorm tzt ook zijn entree zal maken, zo het al niet gebeurd. Verder schrijf je : Je bent gast en een gast neemt toch altijd iets mee voor zijn gastheren en -vrouwen en dat hoeft toch ook niet altijd per se nuttig te zijn! Ik woon al jaren aan de kust in Nederland.Elke zomer komen hier veel Duitse gasten.Er zitten niet zo veel uitdelers tussen.Ik denk dat wanneer er elke dag wat uitdelers bij het schoolplein staan, de politie niet lang op zich laat wachten. Jij woont al jaren als gast in Thailand, loop jij elke keer als je naar een andere plek gaat knuffels ballonnen snoep en geld uit te delen ? Waarom vinden wij het normaal om dit te doen als we naar Birma gaan en niet als we naar Japan gaan. Als je daadwerkelijk een uitgenodigde gast bent is het verhaal natuurlijk anders.

  • Anonymous avatar

    Michael

    Dat je veel van Birma gezien hebt JE geloof ik best. Maar dan wel als toerist, gepamperd door je favoriete gids. Daar is niets mis mee, althans met jou niet, met die gidsen des te meer. Ik heb in de loop der tijden een bloedhekel gekregen aan die volgevreten klaplopers. Liegen en bedriegen is hun grootste talent. Met het inhuren van zo'n gids help je de mensen daar niet, wel die ene, de gids dus. Dat er dus mensen zijn die het anders aanpakken en al die tienduizenden kyats niet in de zakken van deze groep uitbuiters laten verdwijnen is logisch. Ik ben er een van. Ik hoor het al alom" Maar die van mij is anders. Laat me niet lachen!

    Recent - nog geen 1 week oud voorbeeldje. Op een terrasje in Yangon arriveert een Duits echtpaar (midden 60 schat ik) met zo'n aardige breed lachende zeer behulpzame - dat moet gezegd worden - lokale gids. Er moet geld gewisseld worden. De Duitse heer merkt op dat hij gehoord heeft dat de koers 850 zou zijn. De gids zou even verderop gaan informeren, daar zat een goed adresje. Hij komt terug en zegt dat de koers toch weer stukken lager geworden is en hij met pijn en moeite 810 kyats tegen 1 USD kan krijgen. Misschien kan meneer beter een dagje wachten, misschien is morgen de koers weer beter. Nee, hij heeft nu kyats nodig dus toch maar 500 USD wisselen. Het verschil - de koers was die dag 860 ik had net 200 USD gewisseld zonder gids - 50 x 500 maakt 25.000 kyats steekt onze lieve betrouwbare hulpvaardige aardige gids in zijn eigen zak en die deelt hij echt niet uit onder de minder bedeelde landgenoten! Dan heb ik het nog niet gehad over de kolder de ik de afgelopen weken weer heb horen verkondigen door de gidsen. Via mijn boy weet ik ook een beetje hoe die aardige gidsen vaak over hun klanten denken. Dat is precies zoals in Thailand: er uithalen wat er uit te halen is tegen elke prijs. Niet voor niets lopen veel van die gidsen ook met dure mobieltjes, gouden sieraden, horloges, etc. Zij varen wel bij het toerisme ten koste van de gewone man die met zijn lage loon dat goedkope toerisme mogelijk moet maken en daarmee hun broodwinning verzekert.

    JE jij gebruikt net als veel anderen hier ook zo'n gids en geeft dan af op mensen die iets extra's willen doen. Waarom in godsnaam? Heel weinig mensen hier zullen plaatsen in Birma als genode gast bezoeken. Ik ben daar wel een van en in de 8 jaar dat ik er meermalen per jaar kom heb ik veel gezien en op dit gebied ook veel geleerd. Enerzijds bezoek ik de culturele hoogtepunten (toeristisch als je wilt) en anderzijds verruim ik steeds mijn kennismaking en ook kennis van het land en volk. Mijn inzichten m.n. over de politieke toestand daar zijn daardoor drastisch veranderd in de loop der tijden. Daarbij wordt ik dagelijks door 2 Birmezen omringd wordt en via hen hoor ik ook heel veel wat je anders niet zo gemakkelijk aan de weet komt! Nee, ik ga al die informatie hier niet delen, dat is me te riskant!